بیوگرافی علی صادقی بازیگر طنز سینما و تلویزیون +عکس

به گزارش پارس نیوز،  بیوگرافی علی صادقی

ستاره | سرویس چهره ها

نام: علی

نام خانوادگی: صادقی

تاریخ تولد: 1359/9/14

محل تولد: تهران

مدرک تحصیلی: فوق دیپلم کامپیوتر

 

علی صادقی در فصل پائیز سال 59 در بیمارستان طرفه تهران به دنیا آمد. پدر وی تراشکار و مادرش نیز خانه دار است. علی صادقی یک برادر بزرگتر از خودش و یک خواهر کوچکتر دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

عکس علی صادقی در کودکی

شروع کار علی صادقی در جلوی دوربین به گفته خودش از مجموعه آفتاب عالم تاب ساخته امیر سماواتی و مازیار حبیبی نیا بود. علی صادقیدر ژانر طنز به ایفای نقش می‌پردازد و چهره ای دوست داشتنی برای دوستداران فیلم‌های طنز به شمار می‌رود. گفته می شود علی صادقی ازدواج کرده و متاهل است، اما همسر وی خانوم ملکیا زارعی (خاله شادونه) نیست؛ عکسی از همسر وی منتشر نشده است.

علی صادقی به گیتار برقی علاقه زیادی دارد و اصلا اهل فوتبال نیست. وی کار کوچه‌ی اقاقیا را بیشتر از بقیه کارهایش دوست دارد. و بزرگترین آرزویش عاقبت به خیری است. از کارتون‌های مورد علاقه علی صادقی در دوران کودکیاش کارتون عروسکی ارگ و جیرجیر، بن و سباستین، گامبا و یونیکو اسب شاخدار است.

 

  فرزند ندارم!

علی صادقی با انتشار این عکس در صفحه اش نوشت: با عرض سلام

با همه احترامی که به مردم ایرانم دارم

من بچه ندارم ،با عاملان شایعات و کسانی که از قول من صحبت های کذب میکنند قطعا برخورد جدی خواهم کرد تا در آینده شاهد چنین رفتار های زشتی برای هیچکدام از بازیگران نباشیم

 

فیلم شناسی علی صادقی

سینما: 50 کیلو آلبالو – ۱۳۹۵ همه چی آرومه – ۱۳۹۱ یک فراری – ۱۳۹۰ ورود زنده‌ ها – ۱۳۸۹ پرستوهای عاشق – ۱۳۸۹ پیتزا مخلوط – ۱۳۸۹ ورود آقایان ممنوع – ۱۳۸۹ بعد از ظهر سگی – ۱۳۸۸ سه درجه تب – ۱۳۸۸ زمهریر – ۱۳۸۸ ازدواج در وقت اضافه – ۱۳۸۸ شیر و عسل – ۱۳۸۸ زندگی شیرین – ۱۳۸۸ کیش و مات – ۱۳۸۸ حرکت اول – ۱۳۸۸ تیغ‌ زن – ۱۳۸۶ هوو – ۱۳۸۴ پیک نیک در میدان جنگ – ۱۳۸۳ آقا – ۱۳۸۳ روایت سه‌ گانه (اپیزود دوم، شوخی‌ های خدا) – ۱۳۸۲

 

  فیلم ویدیویی - تلویزیونی: ماشین قشنگم – ۱۳۹۵ بدهکاران به بهشت نمی‌ روند – ۱۳۹۵ گورطلایی – ۱۳۹۳ بلوف ۲۰۱۴ – ۱۳۹۳ هفت خط – ۱۳۹۲ صندوقچه اسرار – ۱۳۹۲ شیر یا خط – ۱۳۹۲ گدایان تهران – ۱۳۹۱ پسر آسمانی – ۱۳۹۱ مشعل – ۱۳۹۱ ماهی دم قرمز – ۱۳۹۱ کبری ۰۰۱۲ – ۱۳۹۰ نردبان چوبی – ۱۳۹۰ آدم آهنی – ۱۳۹۰ سیا زنگی – ۱۳۸۹ کار کاذب – ۱۳۸۹ عاشقی با اعمال شاقه – ۱۳۸۹ آخرین مجرد – ۱۳۸۹ حاجی پاپا – ۱۳۸۹ ول کن دستمو – ۱۳۸۸ میش – ۱۳۸۸ پاپوش – ۱۳۸۷ قاتلین پیرمرد – ۱۳۸۷ فرزند افیون – ۱۳۸۶ یک آرزوی کوچک – ۱۳۸۵

 

 

مجموعه های تلویزیونی:

حالت خاص – ۱۳۹۴ سیگنال موجود است – ۱۳۹۳ ما فرشته نیستیم – ۱۳۹۲ معراجی‌ ها – ۱۳۹۲ توقیف – ۱۳۹۱ نقطه سر خط – ۱۳۹۰ موج و صخره – ۱۳۸۹ خوش‌ نشین‌ ها – ۱۳۸۹ زن بابا – ۱۳۸۸ عید امسال – ۱۳۸۷ بزنگاه – ۱۳۸۷ سه در چهار – ۱۳۸۷ زندگی به شرط خنده – ۱۳۸۶ قرارگاه مسکونی – ۱۳۸۵ متهم گریخت – ۱۳۸۴ خانه به دوش – ۱۳۸۳ کوچه اقاقیا – ۱۳۸۲ پشت کنکوری‌ ها – ۱۳۸۱ دردسر والدین – ۱۳۸۰ بهترین تابستان من – ۱۳۷۵ آفتاب عالم – ۱۳۷۰

 

 

 

انتهای پیام/

منبع: پارس نیوز

کلیدواژه: دیپلم بیمارستان پدر دوربین ازدواج فوتبال جنگ والدین جنگ سینما و تلویزیون شهر تهران پارس پارس نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۰۲۹۸۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

قصه شهرت و پایانش رنگ کهنگی نمی‌گیرد/ ترس‌ و تردیدهای یک ستاره

به گزارش خبرنگار مهر، نمایش «چه کسی جوجه تیغی را کشت» به نویسندگی و کارگردانی بهرام افشاری و بازی افشاری و تینو صالحی تا ۲۱ اردیبهشت ماه در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه است. این اثر نمایشی که در دور جدید اجراهای خود با استقبال مخاطبان روبه‌رو شده قرار است به زودی در شهر اصفهان نیز اجرا داشته باشد. محدثه واعظی پور منتقد و فعال رسانه‌ای یادداشتی درباره این اثر نمایشی نوشته و به ویژگی‌های نمایش افشاری که این روزها تبدیل به ستاره پولساز سینما نیز شده، پرداخته است.

در این یادداشت آمده است:

«عشق به بازیگری و دنیای سینما، دستمایه ساخت فیلم‌های مختلف و طرح روایت‌های متنوع بوده است، این عشق سودایی که بسیاری را درگیر و مهمتر از آن سرخورده کرده، موضوع اصلی نمایش «جوجه تیغی» به کارگردانی بهرام افشاری بازیگر تئاتر و سینما بود، نمایشی که بر اساس مونولوگ پیش می‌رفت و افشاری، راوی آن، زندگی شخصی و تجربه‌های خود را با قصه و خیال در هم آمیخته و داستان جوانی شهرستانی را روایت می‌کرد که عشق به بازیگری او را به تهران و پشت صحنه سینما آورده است. اواخر دهه ۹۰، وقتی «جوجه تیغی» روی صحنه رفت، افشاری بازیگر شناخته شده تئاتر بود، اما مثل امروز در سینما محبوب، مشهور و پولساز نبود. آنهایی که نمایش‌های «دیابولیک: رومئو و ژولیت» (آتیلا پسیانی) یا «پاییز» (نادر برهانی مرند) و «دن کاملیو» (کوروش نریمانی) را دیده‌اند، او را به خاطر می‌آورند. بازیگر هم‌نسل نوید محمدزاده و هوتن شکیبا که حضورشان در تئاتر، مژده تولد نسلی تازه را می‌داد. بازیگرانی مستعد که تئاتر، خانه اصلی‌شان بود اما بالاخره کشف شدند و مقابل دوربین رفتند.

افشاری، به خاطر ویژگی‌های ظاهری‌اش اغلب در نقش‌های کمدی و فضاهای طنزآمیز روی صحنه می‌رفت، صدای خوب، قدرتش در بداهه‌گویی و انعطاف بدنی‌اش کمک می‌کرد تا برای خنداندن تماشاگر، دست به هر ترفندی بزند و بازیگر شیرینِ روی صحنه باشد. اگر چه نقش جدی‌اش در «دیابولیک: رومئو و ژولیت» نشان داد می‌تواند سیمای جوان بذله‌گو و طناز را تغییر دهد.

موفقیت «جوجه تیغی» بیش از قصه ساده‌اش، به روایت صمیمی و سرراست افشاری مربوط می‌شد. او که بر متن تسلط کامل داشت، با دستی باز، شوخی می‌کرد، از تماشاگر خنده می‌گرفت و در لحظاتی، احساسات او را درگیر می‌کرد. در فاصله اجرای «جوجه تیغی» تا «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» افشاری، در سینمای ایران چند فیلم کمدی پر سر و صدا و پرفروش بازی کرده است. او در «فسیل» (کریم امینی)، تنها یک کمدین پولساز نیست، بلکه سعی کرده به شخصیت اسی، جوان آس و پاس و ساده‌دل پایین شهری، شیرینی و ملاحت بدهد. از میان انبوه بازیگران کمدی چند سال اخیر، افشاری در «فسیل» طراوتی دارد که اگر خودش مدام آن را در سینمای تجاری خرج نکند، برای تماشاگر دوست داشتنی و تازه است.

طبیعی است که سینمای کمدی، انبوهی نقش مشابه اسی به او پیشنهاد کند، اما مقاومت در برابر دستمزدهای وسوسه‌کننده عمر بازیگری افشاری را تضمین می‌کند. نکته‌ای که به نظر می‌رسد، یکی از دغدغه‌های شکل‌گیری «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» است. در این نمایش، افشاری، مانند «جوجه تیغی» خودش را نقد کرده و در معرض داوری قرار می‌دهد. این رویکرد جسورانه، هوش بازیگری را نشان می‌دهد که فردای حرفه‌اش را در وضعیت سرخوشانه امروز، نمی‌بیند. او در این نمایش، نقش بازیگری را بازی می‌کند که دوره طلایی حرفه‌اش را پشت سرگذاشته و در مسیری که طی کرده، گرفتاری‌های فراوانی داشته است. برای آنکه روایت ملال‌آور نشود، افشاری، بخشی از بار قصه را روی دوش همبازی‌اش تینو صالحی قرار داده است.

تعامل و بده بستان‌های آنها خوب از کار درآمده و ایده ارجاع به گذشته و نمایش «جوجه تیغی» تمهید مناسبی برای رفت و برگشت‌های قصه و انرژی گرفتن از آن نمایش است. «چه کسی …» متلک‌های سیاسی و تکه‌پراکنی‌های اجتماعی بیشتری نسبت به «جوجه تیغی» دارد، اما همه جذابیت نمایش به خاطر ترسیم این بازجویی و نقد بازی قدرت نیست. «چه کسی...» باز هم درباره بازیگری است، درباره سودایی که بر خلاف تصویر پرزرق و برق و باشکوهش، می‌تواند ویران کننده باشد و برای بهرامِ نمایش «چه کسی...» این گونه بوده است. افشاری با پیش کشیدن پای شبکه‌های اجتماعی، نقض حریم خصوصی و مسائلی از این دست، جامعه را نقد و با بازیگرانی که سرنوشتشان، از این طریق، تغییر کرده همدلی می‌کند.

برای افشاری به شهادتِ «چه کسی …»، دنیای بازیگری هنوز فریبنده و جذاب است. رویاهای او همچنان روی صحنه جان می‌گیرند و مهرش به مردم (مخاطبانش) را آنجا حس می‌کند. او در این نمایش، بیش از آنکه بخواهد نماد هنرمند یا بازیگر ممنوع‌الکار باشد (که هست)، شبیه خودش است، خودش را در مواجهه با مأموران نظارت کننده قرار داده و به جلسه بازجویی خودخواسته‌ای تن داده تا به تماشاگر یادآوری کند، ترس‌ها و تردیدهای یک ستاره، غیرقابل باور نیست.

«چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» درباره زوال دوران ستاره‌هاست، درباره ترس از مواجه شدن با جهانی که بازیگر، دیگر در آن شناخته شده و محبوب نیست. تصویری از مواجهه عقل و عشق و جهان پر اضطراب هنرمند، پس از افول جایگاهش. همان طور که «جوجه تیغی» می‌تواند بارها دیده شود و روایتی درباره امروز باشد، «چه کسی …» هم این ویژگی را دارد، چرا که قصه شهرت و پایان آن رنگ تکرار و کهنگی نمی‌گیرد.

کد خبر 6097465 آروین موذن زاده